Τι να canoo?

Mάλιστα ντήαρ ανάγνωστερ, αυτό πάει να πεί να φτάνεις στα όρια σου.

Εχτές εκάμα 12 χμ κανώ σε πλωτό ποταμό της Κρυοχώρας! Πως σου φένεστε;

Στα πλάισια ακόμα πκιο βαθκιου προσυλητισμού στην αίρεσην επήαμεν για κανώ.

Ο αθρωπος που τα ενοικιάζεν εδωκεν μας 2-3 πληροφορίες ππάσα ππάσα , εννοείται οτι εγώ εν άκουα, γιατί άμμαν έσιει 9 ατόμα σκέφτεσαι οτι κάποιος άλλος εννα ακούσει.

Φέιλ.

Στα κανώ εμπήκαμεν τρείς τρείς. Εγώ πίσω, δηλαδή έπρεπεν να το οδήγω τάχατες... δηλαδή να κλώθω δεξία -δεξίιιιαα είπαμεεεν!- τζιαι αριστερά. Μπροστά έκατσεν ο Βραζιλιάνος που εν 2 μέτρα τζιαι 100 κιλά τζιαι στη μέση η μικροσκοπική Ιταλίδα.

Στην αρχή εφακκούσαμεν γυρούς, εν μου επέρναν να το ισιώσω, μετά εκαταλάβαμεν οτι εβάρεν πολλά ο Βραζιλιάνος τζιαι έκατσεν λλίον πιο πισω για να μου γιουτα να κλώθω. Μετά επιάσαν τα νερά. Κλάσικ Κρυοχώρα, μόλις πάεις να κάμεις κάτι έξω αντακώννουν τα νερά.

Εγίναμεν πουλλούθκια, η Ιταλίδα άρκεψεν να τρέμει που τον φόν της, τζιαι ξέρωντας ότι πιάννουν την πάνικ αττάκς, εξεκίνησα να κάμνω τον καραγκιόζην για να ξιφοηθέι.... εκαταφέρα τα ωσπου να περάσει εναν ποταμόπλοιον τζιαι να ξανασιέσει πάνω της η γέριμη.

Μετά που κάμποσην ώραν εκαταλάβαμεν οτι: 1. εν εξέραμεν πόσα χιλιόμετρα ήταν η «κούρσα» 2. κανένας εν έβαλεν φτίν του υπέυθυνου τζιαι 3. εν έξεραμεν ούτε πόσην ώραν ήταν να μας πάρει.

Βλέπεις η μαθητευόμενη που εκανονισεν το ινσέντιβ εκρυψεν μας την μικρήν λεπτομέρια των 12 χιλιομέτρων.

Τζιαι έτσι εβρέθηκαμεν 1 Βραζιλιάνος, μια Ιταλίδα τζιαι μια Κυπραία –έσιει ανέκδοτα που ξεκινούν έτσι τα γέριμα- για τρελλή βαρκάδα.

Μισόστρατα έπρεπεν να κουβαλήσουμεν τζιαι το κανώ στη ξηρά γιατι είσιεν καταρρακτούιν. Τζιαμε έκαμα μιαν πολλά σημαντικήν ανακάλυψην, που πρόκειται να αλλάξει ριζικά το μεταναστευτικό μου είναι:

Στην  Κρυοχώρα έσιει στρουθούθκια!!!! (αυκά επίσης) τζιαι μετά που 13 χρόνια το έμαθα!

Πέτε μου εσείς οι μερακλίες, εν στρουθούθκια τούτα εννε;

Μετά το κουβαλητόν έκατσα μπροστά να πνάσω λλίον, τζιαι έδωκα το «τιμόνι» του Βραζιλιάνου. Στες 2 ώρες ιδιοτρόπιασα λλίον γιατι εν είχα τσιγάρα (καταραμένο αροξόλ) αλλά αμέσως έφκαλεν ήλιουιν ωράιον τζιαι επέρασεν μου.

Μιαν φάσην που εβρεθήκαμεν δίπλα που εναν που τα άλλα 2 κανώ της αίρεσης είδα την Εβραιπούλλαν λλίον σικκιρτισμένη να παλευκει με το κουπίν της. Βάλλω της μιαν φωνήν „Think about Madonnas arms!“ τζιαι η απάντηση της ήταν «nah, I’d rather stick with Rosie O’Donnel“. Έφυρεν με!

Η Εβράιπουλλά που τον τζιαιρόν που της αφαίρεσα ευλαβικά το μουστακούιν της έγινεν μεγάλον κόζιν!

Εβασανιστηκα, εκοπήκαν τα σιέρκα μου, αλλά άξιζεν το! Η φύση ήταν τέλεια, είσιεν απίστευτην ησυχία, τζιαι γενικά ήταν πανέμορφα. Η φάση επήρεν μας 4 ώρες, καταφέραμεν τα, αν τζιαι εφτάσαμεν τελευταίοι. Βέβαια στα άλλα κανώ είσιεν τουλάχιστον 2 σούπερ γυμνασμένους 25χρονους, τζιαι τούτον εν το ελαφρυντικόν μου. 

Την νύχτα εν εταράσσαν οι κουτάλες μου.

Κατα τα άλλα εξεκίνησεν η αντίστροφη μέτρηση για τη κάθοδο μου προς Νήσο. Μακάρι να κάμει καλόν τζιαιρόν να κάμω τζιαι κανένα βουττίν.

Χάτες καλό, πάω γιατι άρκεψεν να ξισιηλά η μπεσαμέλ των μακαρονιών τζιαι στάσσει μες τον φούρνο.

Άχρηστες...

 ...είναι οι γνώσεις που θα μοιραστώ μαζίν σου ντήαρ ανάγνωστερ.

Τσακκιλούιν...

σαν το τσιακκιλούιν σκλερός γίνεται ο βουρβουλλάς για να αμυνθεί να μεν τον πατήσεις τζιαι να τον λύσεις.

Είπεν μου το η αρφότεχνη μου.

Μουλάρι...

Που τούντην λέξην φκάινει η λέξη mulato, ο μιγάς.

Έξερα το.

Κόλαση

Εν κάτι που εν έχουν οι Εβραίοι. Στη Τορά εν έσιει κόλασην. Έσιει μόνον παράδεισον. Μπάινουν μόνον οι Εβραίοι. Οι άλλοι τρων πόρταν.

Έκαμεν μου εντύπωσην, ίνταλως τζιαι έφυεν τους να βάλουν κόλαση στο σενάριο; Ίντα λοής μονοθειστική θρησκέια με βιβλίον της Μέσης Ανατολής ένει σιόρ;

Είπεν μου το η –πέλον αμούστακη- Εβραιοπούλλα συνάδερφος.

Αριάδνη

Εν η –πλέον πρώην- Κυπραία γκόμενα του Λόταρ Ματέους. Επαρέτησεν τον γιατί έθελεν να την πιέσει να κάμει πλαστικήν την μούττην της ο γάρος.

Εθκιέβασα το στα τάμπλοιντς.

Albinos

Φκάινουν τζιαι σε μαυρο. Δηλαδή όι σε μαυρον, αλλά έσιει τζιαι Αφρικάνους. Σκέφτου εναν Αφρικάνο με τα ουλλα του, σε ολόασπρον με κότσινα μμάθκια.

Είδα εναν προχτές

Μεν τον αγαπας! Μεν τον αγαπάς Α!!

Είπεν η 4χρονη ανιψιοτεχνη μου  κατόπιν ερωτήσεως της μεγαλομήτωρ «μα που’ντο νεογέννητο αδερφάκι σου;»

Ποννα μεγαλώσω...

Τηλεφώνημα με την πολλά ώριμη 11χρονη αρφότεχνην μου, οι σκέψεις μου στα ιταλικά


Π: εγώ, Α: Αρφότεχνη

Π: Ελα κόρη νάμπου καμνεις;

Α: καλά

Π: ναμπον, έσιει κανένα αγόρι;;;

Α: Οι φυσικά! Γιατί πάντα ρωτάς με το ίδιο; Δεν αντιλέγω οτι μπορεί να υπάρχουν αγόρια που να αξίζουν το κόπο, αλλλά σίουρα όι στην ταξην μου!

Π:ε, εντάξει κόρη, εν γλήορα ακόμα για αγόρια. Τα αγόρια εννα γίνουν θέμα στα 16-17 σου.
Αγχος! εν πρέπει εγω να επήρεασω το μωρόν για την σεξουαλικότηταν του!
…. Ή μπορεί να γίνουν τα κορίτσια θέμα, ή για τα αγόρια άλλα αγόρια…

Α: θεία εν ακτάλαβα αλλά τελοσπάντων.

ωχ... να αλλάξω κόυβέντα γληορα!

Π: Εεεεε, το σχολέιο πως τα πάει;

Α: Καλά, του χρόνου πρέπει να θκιαλέξω κλάδο, ή φυσικές επιστήμες, ή γλώσσες. Εν ηξέρω τι να θκιαλέξω, σκέφτουμαι το…. αν πιάσω φυσικές επιστήμες, εννα έχω μόνο μιαν ώραν παραπάνω μαθηματικά τζιαι εννα έχω παραπάνω βιολογία τζιαι χημεία, που μου αρέσκει. Α, εννα έχω τζιαι λατινικά.
Αν πιάσω γλώσσες εννα κάμνω παραπάνω γαλλικά, τζιαι εν το δεχτεί το υπουργείο εννα μας φέρουν τζιαι ισπανικά του χρόνου, που με ενδιαφέρουν επίσης.
Φυσικά έχω ήδη γαλλικά, διερωτουμαι αν θα εν πολλές οι γλώσσες….
Τα λατινικά εν με ενδιαφέρουν γιατί κανένας εν τα μιλά, ε νεκρή γλώσσα.

Π: Ναι αλλα αν σπουδάσεις νομική, εννα τα χρειαστείς!
Εγω τζιαι η αρφή μου θέλουμεν να την κάμουμεν δικηγορίνα, επείδη έσιει πολλήν ευφράδεια, τζιαι για να φκάλλει λεφτά στο μέλλον, οι σαν εμας!

Α: μα γιατί ούλλοι επιμένετε να σπουδάσω νομική; Τζιαι η μάμα λαλέι οτι είμαι η προσωποποίηση της Ιουστίτια. Εγω θα εμπορουσα κάλλιστα να φανταστώ τον εαυτό μου συγγραφέα… αλλά η αλήθκεια είναι οτι εν μπορέις να επιζήσεις, εκτός αν είσαι ήδη διάσημος, η αν καταφέρεις να γράψεις κανένα μπέστ σέλλερ.

Π: ναι, έσιεις δίκαιο, αφού γράφεις καλά τζιαι αρέσκει σου, μπορείς να σπουδάσεις δημοσιογραφία, να γίνεις γνωστή, τζιαι μετά να γράψεις το βιβλίο, αφού ο κόσμος εννα σε ξέρει πηλέ!

Α: ναι, τζιαι τούτην εν μια ιδέα. Βασικά μπορώ επίσης να φανταστώ να ασχοληθώ με το θέατρο… ενδιαφέρει με. Στο σχολείο έχουμεν θεατρικόν  όμιλο, λογικά θα εμπορουσα να γραφτώ, για αποκτήσω παραπάνω εμπειρία στον τομέα, αλλά συναντιούνται πάντα Τρίτες, τζιαι τες τρίτες δυστυχώς εν μπορώ… έχω τραμπολίνο.


Ντόοοοοοοινγκ!


Τζιαι τζιάμε που με τούτες ούλλες τες κουβέντες, την επιχειρηματολογία της, τα πρός εν κόντρας των κλάδων τζιαι των επαγγελμάτων εξεχάστηκα τζιαι ενόμιζα οτι εμίλουν με συνομήλικη μου, ήρτε το τραμπολίνο να με προσγειώσει στην πραγματικότητα μιας 11χρονης.


Εσκέφτουμουν το τζιαι εγέλουν ώρες.

Τα γιουροβιζικά μου II – μερικές παρατηρήσεις

Παρουσίαση

Είμαι προκατελημμένη, γιατί ξέρω τους παρουσιαστές καλά, η Ανκε εν εξαιρετική κωμικός ιν ρήαλ λάιφ, τζιαι ο Στέφαν εν ο κωμικός turned tv boss turned tv tycoon turned eurovision expert, αρέσκουν μου πολλά. Το σίοου ήταν εντάξει, πολλά καλός ο Jan Delay, πάλε όμως είμαι προκατελημμένη γιατί είμαι φαν τζιαι είδα τον τζιαι λάιβ.

παμε στες χώρες:

Γεωργία

Αφου θέλεις να είσαι ροκκού, ίντα έκαμες κόμμωσην με πιστολάκι τζιαι λάκα, τύπου Ντούσσελντόρφ, ψιλή βροχή και αέρας;

Και πάλι: Λούζ δε ράππερ φορ φαξ σέηκ!

Ελβετία

Ευχάριστη κορού, ευχάριστο τραγούδι. Ιντα εφόρισες το ίδιο φουστάνι που εφόρισεν η μεγαλομήτωρ στα βαφτίσια μου το 80, εν εκατάλαβα.

Ισπανία

Τραγουδί τύπου lolailo (ακριβής μετάφραση απο τα Ισπανικά= τιριτάχτα) που τίποτε εν λαλεί. 

Κορούες, ιντα φορείτε τακκουνάρες ιφ γιου κκανοτ ναβιγκειτ δεμ;

Μολδαβία

Το αγαπημένο μου! Ειδικά στη φράση «Αη τρέι του κιΑς γιου μμμπάτ γιου σλίΑπ αγουέι». Πολλά καλό, θα επήεννα τζιαι σε συναυλίαν τους!

Γερμανία

Με λάδιν με ξύδιν. Οι Γερμανοί εχειριστήκαν το θέμα σαν εντζινίαρς: αφού εγιούτησεν μιαν φοράν, ίντα να κάμουμεν κάτι άλλον; Ο κορού που πέρσι άρεσεν μου, φέτος φακκά μου γιατί σε μιαν συνεντευξην με εναν γηραιό κύριο της Γερμανικής τηλεορασης αυθαδίαζεν ασύστολα, εδιόρθωννεν τον, επερίπαιζεν τον με εντατικόν εφηβικόν άη-ρολλίνγκ.

Και λέω: Λλίον σεβάσμον στους γέρους ρα κοτσίρα!

Γκρής λάιτνιν

Μα πολλά πουρεκκος τούτος ο Γιώρκας! Ιντα κοπέλια φκάλλει η Αραδίφιου Α!!! Επρόσεξα οτι έσει κάτι σιεράκλες σωστά φκιάρκα. Χμ...

Το τραγούδι πολλά ωράιο, πολλά δυναμικό αλλά και πάλι Λούζ δε ράππερ φορ φαξ σέηκ!

Kύπρος

Αχ και βάχ. Εφάμεν πολλύ περιπαίξιμον δαμέσα για το τραγούδι. Δε βαρίεσαι όμως... είμαι υπεράνω. Ο Μιλόρδος αν παντρευτεί, η γεναίκα του εννα υπογράφεται Μιλέιδι;

 Ο Χαμάτσος γιατι επιμένει να παρουσιάζει πάντα τους πόντους; Λούζ δε λούκας πήπολ! Το 2005 (aka the year we gave points to Turkey) έκαμνεν κάτι παντομίμες σαν επαρουσίαζεν τους πόντους, τάχα φλεμένκο μούβ φορ Σπέιν τζιαι κάτι τέθκια, τζιαι ο φετινός παρουσιαστής, o Stefan Raab τότε έσυρεν του πολλύν περιπάιξιμον στην σατιρική του εκπομπη...

Σουηδία

Εστείλαν μετανστευτικό προϊόν. Ο Σααντε εν λιβανέζικης καταγωγής, αλλά ο στίχος του τραγουθκιού ήταν εμπνευσμένος που αμερικάνικες ταίνιες κολλεγιού, ακου μου τζεί I will be popular... σιγά να μεν ιφκείς τζιαι πρόμ κίνγκ. Τς τς τς.

And the winner is:

Αζερμπαιζτάν. Σιγά το τραγούδι. Ακου στίχον: βούρω φοητσιασμένη πόψε ιμήσιη. Κάμνει να θέλω να της πω: "αροθύμας ρα;"

Είμαι περίεργη να δώ του χρόνου ναμπον να κάμουν.

Εννοείται οτι στην παρέαν που το εθωρούσαμεν εξελείχτηκεν συζήτηση για το αν το Αζερμπαιτζαν εν Ευρώπη, αν διακαιούται, ποιά εν τα κριτήρια για να θεωρείσαι ΕυρωΠΕΟΣ και τα λοιπά...

Βαρκούμαι να ασχοληθώ με τούντο θέμα. Να πώ μόνο γκιό λέξεις: Ισ-ραήλ.

Τζιαι με τούτα ετελέιωσαμεν αισίως το γυναικείο μουντιάλ για φέτος.

Τα γιουροβιζικά μου

Ιντα χαρκέσαι επειδή εν κάμνω σαν τον Αντίχριστον ή την Αχάπαρην εν εχω γιουροβιζικα;
Αη αμ ες σίπριοτ ες δε νέχτ πέρσον  μάιντ γιου!

1. Στην τρυφερή ηλικία των 8 χρονών είχα το όνειρο τζιαι την φιλοδοξία ποννα μεγαλώσω να πάω στην Γιουροβίζιον. Ετραγουδούσα το άσπρο μάυρο τζιαι εμαγνητωφονούσα τον εαυτό μου στο ράδιο. Στα 11 η δασκάλα της χορωδίας είπεν μου «γινέται να σούζεις μόνον τα σιείλη σου, αλλά να μεν τραγουδας». Το όνειρο έσβησε.

2. Τον ίδιον χρόνο έμαθα το Hajde da ludujemo της Τajci σε άπταιστα acoustic serbocroatian πόξω, τζιαι ξέρω το ως σήμερα. Μετα την γιουροβίζιον έστειλα γράμμαν της Τajci τζιαι εζήτησα της αυτόγραφον ιμισιη. Έστειλεν μου!

3. Το 98 είδα την Γιουρόβίζιον για πρώτη φορά στην Κρυοχώρα τζιαι έκλαια τον τότε καλόν μου στο where are you now της Imaani

4. To 2006 εγνώρισα τον Johnny Logan σε ένα charity ιβεντ της δουλειας στην Μαδέιρα. Στο ιβέντ είσιεν μόνον γέρους τζιαι κοτζάκαρες(οπ’οτε ήμουν η μονόφθαλμη βασίλισσα), τζιαι οφέιλω να σου ομολογήσω ότι ο παρέας εκόλλησεν μου ελαφρώς. Μπορέι ναν τζιαι η ιδέα μου βέβαια, αλλά ήρτεν μόνος του να μου μιλήσει τζιαι εγώνιασεν με. Αν σκεφτεις ότι ήταν 800 χρονών, νόμιζω μπορώ να θεωρήσω κόλλημαν

Ακολούθησεν ο εξής διάλογος

- Hallo there, who are you lov?
- I’m postbabylon, nice to meet you.
-Hi da’lin, I’m Johnny.
-I know.
- Do you lov?
- Yes, I come from Cyprus. The only international thing with participate in is the Eurovision Song Contest, so yes, I know you.
-Great, well did you like my songs?
- I was 8 when you sang hold me now.
- So… from Cyprus huh? Great place… Been there twice. I love Taramasalata…


Τούτον ήταν, μετά έφυα για να γνωρίσω καλλίτερα τες γαρίδες κοκτέιλ που είσιεν.


Τα φετινά:
1 Θέλω να μάθω έχτες ίνταλως άλλασσεν τα φουστάνια η Σερβία; Έφαεν τζιαι τον Ούρι Γκέλερ η ξανθή βερζιόν της Ντάνα Ιντερνάσιοναλ!

2 Η Κρυοχωρίτισσα παρουσιάστρια εν η αγαπημένη μου κομήντιαν τζιαι ήταν άψογη! Γκο ‘Ανκε!

3 Οι Τούρτσιοι εν επεράσαν, παρόλον που το τραγούδιν ήταν ωράιον, άρεσεν μου… ποιόν τραγούδιν μου θυμίζει εννα σπασω… Ιδέες;

4 Το ελληνικόν άρεσεν μου πολλά, αη λάβ ζεμπεκκιές,  αν εξερέσεις το ραπ. Μεγάλη βλακεία, καλλίτερα να εστέλλαν το ομορφόπαιδο μόνο του. (who-is -the-hottie?πάλε μονον έγω εν τον ιξέρω;)

5 Ο Ρώσσος εν ιξέρει να χορεύκει νομίζω… εφένετουν πολλά η προσπάθεια.

6  Η Γεωργία επήεν να το παίξει Linkin Park τζιαι Evanesence, αλλά κάτι εν εκόλλαν, νομίζω πάλε εν ο ράππερ…
people! loose the rappers 4 φαξ sake!

7 Γενικκά φακκά μου λλίον το «κλουθώ-με το δείν μου - την κάμερα - τζιαι χαμογελώ με νάζι» στες παρουσιάσεις. Θωρείτε ολάν ομπρός σας!

Ηλικίας υπαρξιακά

Αντιγράφω που δαμέ

Στεγαστικό δάνειο στα 26, γάμος στα 27, προαγωγή στα 29 και πρώτο παιδί στα 30. Πρόκειται για μια εξοντωτική λίστα, που πολλοί νέοι άνθρωποι παλεύουν να συμπληρώσουν. Αν κάτι πάει λάθος, δεν αποκλείεται να οδηγηθούν σε μια σοβαρή υπαρξιακή κρίση, πριν καλά κλείσουν τα 35.
Η λεγόμενη «quarter-life crisis», έρχεται συνήθως στις ηλικίες μεταξύ 25 και 35, όταν οι νέοι ξεκινούν την ενήλικη ζωή τους. Έχουν επιλέξει επαγγελματική καριέρα και πιθανώς βρίσκονται σε σοβαρή σχέση.
Σύμφωνα με τον ψυχολόγο Oliver Robinson, του πανεπιστημίου Greenwich του Λονδίνου, το πρόβλημα ξεκινά όταν το επάγγελμα ή η σχέση τους, δεν τους ταιριάζει: «Έτσι, σου δημιουργείται ένα συναίσθημα, ότι αυτό που βγάζεις προς τα έξω δεν είναι το ίδιο με αυτό που νιώθεις μέσα σου, μια ανακολουθία μεταξύ της συμπεριφοράς σου και της αίσθησης που έχεις για τον εαυτό σου».
Για να διαπιστώσει τι ακριβώς συμβαίνει κατά τη διάρκεια της «κρίσης νεαρής ηλικίας», ο Robinson και οι συνεργάτες του μελέτησαν τις περιπτώσεις 50 ατόμων, που δήλωσαν ότι την πέρασαν.
Βρήκαν πως οι εμπειρίες των συνεντευξιαζόμενων μπορούν να κατηγοριοποιηθούν σε τέσσερις φάσεις:
Φάση 1η – Νιώθεις πως έχεις εγκλωβιστεί στης επιλογές ζωής που έχεις κάνει, και πως ζεις τη ζωή σου σε αυτόματο πιλότο.
Φάση 2η – Νιώθεις ότι πρέπει να ξεφύγεις και ότι μπορείς να αλλάξεις τη ζωή σου.
Φάση 3η – Αφήνεις τη δουλειά, τη σχέση ή ό,τι άλλο σε εγκλωβίζει και περνάς κάποιο χρόνο έξω από αυτά, δοκιμάζοντας νέες εμπειρίες για να βρεις τον εαυτό σου.
Φάση 4η – Χτίζεις από την αρχή τη ζωή σου.
Φάση 5η – Αναλαμβάνεις νέες υποχρεώσεις, οι οποίες συμβαδίζουν καλύτερα με τα ενδιαφέροντα και τις φιλοδοξίες σου. 
Ο Robinson περιγράφει αυτό το φαινόμενο ως μια «ολική ανάπλαση ζωής» και σύμφωνα με την έρευνα, η διαδικασία αυτή αξίζει απόλυτα: το 80% των συνεντευξιαζόμενων, κοιτάει πίσω και βλέπει την κρίση θετικά.
Επιπλέον, οι άνθρωποι που αναπλάθουν νωρίς τη ζωή τους, έχουν πολύ λιγότερες πιθανότητες να περάσουν μια κρίση μέσης ηλικίας. «Εάν κρατάς τα προβλήματα για αργότερα, η κατάσταση τότε θα είναι πολύ χειρότερη», λέει ο ψυχολόγος.
Το συμπέρασμα είναι πολύ απλό: Εάν νιώθετε πως η ζωή που κάνετε δεν σας ταιριάζει, αλλάξτε ζωή!


Το λοιπόν τούτος ο κύριος Όλιβερ αλώπως ξέρει με τζιαι εν το λαλεί. Σκέφτου ντήαρ ανάγνωστερ, έχω ταπέλλαν με τίτλον "yparksiaka hlikias".

Πάντως πτου πτου, δάνειον εν έχω, ούτε παντρεμένη είμαι, προαγωγές έπιασα φέκκιου, πρώτο παιδί, εμ, εμ, εν με αγχώνει, εμπιστευκουμαι τυφλά την απίστευτη μου σούπερ-μήτρα, τα κίλερ-σπερματοζωάρια του Σιαολίν τζιαι το σύμπαν ότι –εάν πότε μας αναδοξει να αναπαραχθούμε- θα μας φκάλουν ασπροπρόσωπους!

Εν στο θέμαν της δουλειάς που με βρίσκει σύμφωνη ο παρέας.
Μακάρι ναν καλά που λαλείς ο κος, Όλιβερ που ανέπτυξεν τζιαι τες φάσεις 4 τζιαι 5, για να θωρούμεν τζιαι κανέναν φώς στην άκρη του τούνελ.
Βρίσκομαι που λαλείς ντήαρ ανάγνωστερ μεταξύ της φάσης 2 και 3 τζιαι αν ούλλα παν καλά σε καναθκυο μήνες εννα είμαι στρογγυλοκαθισμένη στην φάση 3 τούντο καλοτζιαίριν.


Εχω τα ψιλοκανονισμένα αλλά δεν θα σου το κρύψω ότι σιέζω λλίον πάνω μου.

Ü.G. abla

Την περασμένη Δευτέρα στο αεροπλάνο για την Πόλη εκάθετουν δίπλα μου μια κοτζάκαρουα, 80 χρονών και βάλε. Εθκιέβαζεν τούρτζικην εφημερίδα, αλλά έξερεν πολλά καλά Κρυοχωρίτικα. Επιασα την κουβέντα, με πρόφασην το βιβλίο του Παμούκ που εκράτουν, η γιαγιά ηταν πολλά ενδιάφερουσα. Εστείλαν την οι γονιοί της Κρυοχώραν να σπουδάσει το 60, μεγάλη υπόθεση για κοπέλλαν τότε. Ήταν Κεμαλιστές οι γονιοι της. Duh!. Με τα μεγάλα κύματα μεταναστευσης τότε η κορού –ωντας αριστερή- ενεκατωθηκεν με τα συνδικάτα για τα δικαιώματα των Τούρκων εργατών. Είπε μου οτι ξέρει προσωπικά τον Παμουκ (την πρώτην στιγμή σαννα εν επολλοεπίστεψα να πω την αλήθκεια). Επείσης οτι η Τουρκία για 17 χρόνια εν της επέτρεπεν να πάει στην χώραν, γιατί εν έρωτησα, είπεν μου μόνον ότι ήταν για κάτι πολιτικές δραστηριότητες.  Εβρέθετουν με τους φίλους τζιαι συγγενεις στη Λέσβο, ενόσο ήταν εξορισμένη.

Εισιεν τρομέρην διαυγεια πνευματος η γιαγιά, εμίλουσεν τζιαι ενόμιζες ήταν 30 χρονών, οι 80. Ίσως μου έκαμεν τόσην εντύπωσην επειδή εσυνήθισα οι Τουρκάλλες γιαγιάες δαμέσα του πρώτου μεταναστευτικού κύμματος, να μεν ξερουν την γλώσσα, να μεννεν μορφωμένες, τζιαι στα 80 τους ναν τόσον καμένες της δουλειάς στα εργοστάσια που να μεν σώννουν.

Εμιλήσαμεν για πολλά θέματα, για μεταναστευση, για τη θέση της γυναίκας στην Τουρκία τζιαι φυσικά, εν έισιεν τρόπον αποφυγής, για το Κυπριακό....

Τσιτάτα της γιαγιάς:

Για τον Ταλάτ: Ο Ταλάτ, νομίζω εσιει καλές ιδέες, αλλά να δούμεν αν τον αφήκουν... ξέρω τον προσωπικά... 

Για το Κυπριακό: Αφου ήταν καθαρή εισβολή μανα μου!! Εισβάλαν το νησί!

Για τους Αρμένιους: Τον Ορχάν Παμούκ εχουν τον στην μούττην του σιηπέττου, επειδή λαλέι αλήθκιες, παραδέχεται την γενοκτονία των Αρμενίων, που ούλλοι ξέρουμεν οτι εν αλήθκεια αλλά κανένας εν το λαλεί.

Εζάωσα με την γιαγιά τζιαι τες κουβέντες της, είπαμεν τζιαι πολλά άλλα...

Μετά εποσιερετιστήκαμεν τζιαι εφύαμεν. Ουτε το όνομαν της έξερα ούτε τίποτε.

Οταν εστράφηκα, εγκουγκολαρα την, δίχως όνομα, μόνο με τες 2-3 πληροφορίες που έξερα για λλόου της. Αμέσως ήβρα αρθρα για τζείνην, ονομάζουν την η «μεγάλη αδερφή» επειδή εβοηθούσεν τους μετανάστες, ίδρυσεν οργανωσεις Γερμανοτουρκικών σχέσεων, ήταν συνδικαλίστρια, ακτιβίστρια, έγραψεν βιβλιά στο θέμα της ενσωμάτωσης των Τούρκων, της χειραφέτησης της γυναίκας, γενικά η γέναικα εν θρύλος δαμέσα.  Ελυπηθηκα που εν επιασα κανένα στοιχείο για να κρατήσω επαφή...